گزارشگری مسئولیت‌پذیری اجتماعی و ساختار سررسید بدهی: دو مکانیزم نظارتی جایگزین
کد مقاله : 1101-ACC17 (R1)
نویسندگان:
یاسر رضائی پیته‌نوئی *1، مهدی صفری گرایلی2
1استادیار حسابداری، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران.
2گروه حسابداری، واحد بندرگز، دانشگاه آزاد اسلامی، بندرگز، ایران
چکیده مقاله:
هدف: پژوهش حاضر به بررسی تاثیر گزارشگری مسئولیت‌پذیری اجتماعی بر ساختار سررسید بدهی شرکت‌ها می‌پردازد.
روش: برای سنجش مسئولیت اجتماعی از چک لیستی مشتمل بر 39 قلم افشاء که با محیط گزارشگری کشور سازگار می‌باشد، استفاده گردید. فرضیه تحقیق نیز با استفاده از نمونه‌ای متشکل از 98 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی سال‌های 1392 تا 1396 و با بهره‌گیری از مدل‌ رگرسیون چندگانه مبتنی بر تکنیک داده‌های ترکیبی مورد آزمون قرارگرفت.
یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان می‌دهد که گزارشگری مسئولیت‌پذیری اجتماعی و ساختار سررسید بدهی شرکت دو مکانیزم نظارتی جایگزین جهت کاهش مسائل نمایندگی و رفتار فرصت‌طلبانه مدیران می‌باشند. به‌طوری که شرکت‌های دارای سطح افشای مسئولیت اجتماعی بالاتر، از بدهی‌های با سررسید بلندمدت‌ بیشتری استفاده می‌نمایند. بنابراین مدیران با افزایش افشاگری در زمینه مسئولیت‌پذیری اجتماعی، باعث کاهش هزینه‌های تامین مالی برای شرکت می‌شود. به عبارت دیگر اطلاعات مسئولیت‌پذیری اجتماعی شرکت برای سرمایه‌گذاران و اعتباردهندگان محتوای اطلاعاتی دارد.
کلیدواژه ها:
مسئولیت پذیری اجتماعی، ساختار سررسید بدهی، مکانیزم نظارتی.
وضعیت : مقاله پذیرفته شده است